” ബ്രഹ്മവിദാപ്നോതി പരം സത്യം ജ്ഞാനം അനന്തം ബ്രഹ്മ ” എന്നാണ് തൈത്തരീയ ഉപനിഷത് അനുശാസിച്ചിരിക്കുന്നത് . സത്യം നിരുപാധിക ജ്ഞാനമാണ് അത് അനന്തവുമാണ്.
ഭാഗവതത്തിൽ അഭ്യസിച്ചിട്ടുള്ളതും സത്യമെന്നു തന്നെയാണ്.
അപൂർവത – ഒരു പുതുമ – ഭാഗവതത്തിനുള്ളതു കൊണ്ടാണല്ലോ ഇന്നും അതിനു ഇത്രയും പ്രചാരമുള്ളത്. ഫലം ബ്രഹ്മപ്രാപ്തി ആണ്. പറയുന്ന വിഷയത്തെ സ്തുതിയ്ക്കുന്നതും വിപരീതമായിട്ടുള്ളതിനെ നിന്ദിക്കുന്നതും അർഥവാദമാണ്. പറയുന്ന വിഷയത്തെ യുക്തിയുക്തം സമർത്ഥിക്കുന്നത് ഉപപത്തി. ഈ ആറു ഹേതുക്കൾ കൊണ്ടും ഭാഗവതത്തിന്റെ നിർണയം സത്യസ്വരൂപമായ ബ്രഹ്മമാണെന്നു മനസിലാക്കാം.
സത്യസ്വരൂപമായ പരമാത്മാവിനെ ഞങ്ങൾ സ്വസ്വരൂപത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്നു എന്നാണല്ലോ ഉപക്രമിച്ചിരിക്കുന്നത്. ആ സത്യത്തിന്റെ ലക്ഷണം പറയുന്നു
സ്ഥൂലവും സൂക്ഷ്മവുമായി അറിയപ്പെടുന്ന പ്രപഞ്ചം യാതൊരു കാരണത്താൽ ഉണ്ടായി നിലനിന്നു വിലയിക്കുന്നുവോ അതാണ് സത്യം. ആ സത്യത്തെ അന്വയവ്യതിരേക യുക്തി കൊണ്ടു അറിയാൻ സാധിക്കും. തുടർന്നു നില്കുന്നത് അന്വയം മാറുന്നത് വ്യതിരേകം. ഈ കാണുന്ന സകല പദാർത്ഥ ങ്ങളിലും അറിവായി തുടർന്നു നില്കുന്നു സത്യം. അറിവ് അന്വയിക്കുന്നു. പദാർത്ഥങ്ങൾ മാറുന്നു, വ്യതിരേകം സംഭവിയ്കുന്നു. സത്യം സ്വയം പ്രകാശമാനമായി വിരാജിക്കുകയാണ്. ആദികവിയായ ബ്രഹ്മാവിന് സ്വസങ്കല്പത്താൽ വേദം പ്രകാശിപ്പിച്ചു കൊടുത്തത് സത്യമാകുന്നു. വലിയ പണ്ഡിതന്മാർ പോലും സത്യത്തെ സാക്ഷാത്ക്കരിയ്ക്കാൻ സാധിയ്ക്കാതെ മോഹിയ്ക്കുന്നു.